Uit zijn verfijnde sfeervolle landschappen en natuurstudies blijkt de enorme beheersing van de etstechniek. Homan weet zijn onderwerpen met een schijnbaar speels gemak vast te leggen in zink en koper. De onderwerpen zijn meestal ontleend aan de natuur van het gebied dat hem het naast aan het hart ligt: Noord-Nederland. Het karakter van de met houtwallen omzoomde weide- en akkerlanden, doorsneden door beekjes en diepjes van het “Friesche wouden” en het Groninger Westerkwartier weet hij als geen ander te treffen. Net als b.v. de weidse met riet begroeide IJsselmeer kusten of de soms geheimzinnige Drentse en Gaasterlandse bossen. In een vaak zeer doorwerkt patroon van fijne lijntjes, soms ondersteund door zachtgrijze aquatintpartijen, zo kenmerkend voor zijn manier van werken, weet hij daarnaast het wezen van één bepaalde boom of plant in zijn ets te vangen.

Over het waarom van zijn werken, schreef Reinder Homan onlangs: “Het fluisterende riet op een heiige herfstochtend. De eik ooit geplant door een boer om de grens van zijn akker te markeren en die er vele “plantertjes-dood” later nog steeds staat, met zijn machtige armen en toch zo zachtmoedig ruisend gebladerte. Maar ook zijn soortgenoot, pas een paar jaar oud met een glanzend stammetje vol moed het licht zoekend, of het verre ganzengegak in een “bevroren” winternacht. Wim van Beek over Reinder Homan: “….. De integriteit van Homan is boven alle twijfel verheven. Elk detail getuigt van onvoorwaardelijke aandacht en overgave. Stilte, bezieling, liefde en respect voor de natuur zijn samengebald in etsen die uitblinken door vakmanschap. Verstilling is tot de hoogste macht verheven zonder dat de werkelijkheid geweld wordt aangedaan. De puurheid die de kunstenaar signaleert in natuurlijke elementen waar de meeste mensen achteloos aan voorbijgaan is geïntensiveerd in prentkunst die de nuance zoekt.”