grafiek Himajuwita Pakum – Hi above 25 x 35 cm

Description

Biografie

Himajuwita Pakun (Naarden, 1956)

Himajuwita Pakun werd in 1956 in Naarden als Himadjuwita Pakun geboren uit een Hollandse moeder en een Javaanse vader: de kleinzoon van een sultan. Haar vader studeerde in de jaren vijftig theologie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Na zijn studie is het jonge gezin op Java gaan wonen. Toen Himajuwita vijf was, kwam haar vader bij een verkeersongeluk in Jakarta om het leven. Met haar moeder en haar zusje is ze toen naar Nederland teruggekeerd. Deze ervaringen verwerkte ze in haar novelle Barsten in het bruin (1990).Haar verdere jeugd bracht Himajuwita door in Wapenveld, een klein dorp op de Veluwe. Ze wijdde zich aanvankelijk aan de danskunst, zowel klassiek als modern. Daarmee trad ze in de voetsporen van haar vader, die voor zijn studie in Nederland in een Gamelanorkest speelde en een Javaanse hofdanser was.Himajuwita leerde beeldend kunstenaar Theo Koster kennen en verhuisde naar Den Haag, waar ze in het levendige kunstenaarscircuit terechtkwam. Van hem en zijn collega’s heeft ze veel geleerd.In de afgelopen twintig jaar is Himajuwita verknocht geraakt aan die mooie stad achter de duinen en is ze vaak wandelend te zien met haar hond Max. De indrukken die ze onderweg opdoet, en allerlei verrassende ontmoetingen, vormen een belangrijk inspiratiebron voor haar kunstuitingen.Himajuwita heeft altijd een fascinatie gehad voor de mens: het mannelijk en vrouwelijk principe, de taal van het lichaam en de verhalen die het vertelt. Een decennium lang had Himajuwita een eigen praktijk als lichaamstherapeute, vanwaar een logische link naar haar werk als beeldend kunstenaar valt te leggen. Ze begon met het maken van beelden en is later gaan schilderen.Himajuwita boetseert haar vrouwenfiguren in was. Dat vindt ze een prettiger materiaal dan klei.. Tijdens het proces verkent ze het vrouwelijk lichaam in al haar zinnelijkheid. Door een bronsgieter worden de beelden in brons afgegoten. Dit gaat volgens de cire perdue, ofwel de verloren wasmethode. Daarna worden de beelden gepatineerd.Ook in haar schilderijen komen voornamelijk vrouwenfiguren terug. Ze maakt gebruik van acryl- en olieverf op doek, met gemengde technieken. Het ene moment speels en kleurrijk, het andere moment ingetogener van aard.Het verlangen zichzelf uit te drukken, beperkt zich niet tot één discipline. Himajuwita’s kunst vertoont altijd een duidelijke samenhang, ook in haar schrijven. Zelf zegt ze:«Het leven is energie. Is voortdurend in beweging. Het ene moment is er chaos, het andere moment is er orde, soms verstilling. Zoals het wit tussen de regels, of een pose in een dans, het meditatieve in de bewegingen van het lichaam of het bevroren moment in mijn beelden en schilderijen. Wat is onzichtbaar, wat tastbaar? Het is de kunst van het verkennen. Door te kijken, te luisteren, te voelen.»