Een kip kijkt naar een gekookt ei in ‘n dopje: “Wat is daar nu gebeurd?” Ah, ‘n mens heeft ingegrepen…

Het leven op aarde heeft zich miljarden jaren zonder ons kunnen ontwikkelen. Het is toch tamelijk idioot om nu te denken dat alles wat groeit en bloeit onze bemoeienis nodig zou moeten hebben. Een soort die zichzelf als de kroon op de schepping beschouwt en zich die superieure positie toe-eigent is helaas ook in staat zichzelf om zeep te helpen.

De kip is mijn anti-held. Ik heb deze lullige en onbeduidende vogel (zowaar onvermeld in de vogelencyclopedie!) een hoofdrol gegeven in mijn werk. Verbaasd, verwonderd en zonder oordeel kijkend naar een andere kip, een worm, een kikker of een bloem.