Wil Willemsen (1943, Amsterdam) is gefascineerd door mensen. Mensen op straat, op hun werk, in sport, hoe zij zich in groepen tot elkaar verhouden. Reeds op de Pedagogische Academie, toen zij nog een andere carrière voor ogen had, leerde zij scherp te observeren en deduceren.

Zij noteerde de methodieken die mensen gebruiken om te communiceren, zich binnen een groep te onderscheiden of juist om contact te leggen. Die notities kwamen haar later van pas op de Europäische Akademie in Trier en tijdens cursussen en werkweken op de werkplaats van het Van Gogh Museum, toen zij inmiddels besloten had zich volledig op de schilderkunst te storten.

Ook tijdens haar vele sessies op ateliers en tekentochten in steden (ze maakte onder andere werkreizen naar Griekenland, Frankrijk, Duitsland en Thailand) leerde ze deze manieren van communicatie om te zetten in kleurrijke, ritmische vertalingen.

Met krachtige streken geeft Wil Willemsen in felle kleuren de intermenselijke relaties weer van de figuren op papier en doek: mensengroepen bijeengebonden in ruige verfritmes. Haar werk laat de toeschouwer genoeg ruimte voor eigen interpretaties, al is het duidelijk dat zij haar figuren vooral emoties als nieuwsgierigheid, jaloezie en berusting wil laten uitstralen.